In het debat over wat je wel en niet van de islam zou mogen zeggen kreeg Geert Wilders naar het hoofd zich te beroepen op bloedzuiverheid en soldateneer.  Dat debat kent meer opmerkelijke uitschieters. Toon Kasdorp ordent het geheel.

Volgens advocaat Spong[1] doet het er niet toe of Wilders bewees dat moslims gewelddadiger zijn dan andere mensen, maar of het beledigend is om dat te zeggen. Voor een leek klinkt dat wat raar, want de waarheid kan toch niet beledigen, maar in het recht kan dat wel.

Als er geen publiek belang mee is gemoeid om de waarheid te zeggen, dan kan de waarheid beledigend zijn en hoor je die voor je te houden. “Hei schele! “ tegen iemand roepen bij wie een van beide ogen scheef staat is beledigend wanneer de spreker of de toegesprokene bij de uiting geen ander belang hebben dan dat er aandacht wordt gevestigd op het ooggebrek in een voor de betrokkene negatieve zin.

Natuurlijk was Wilders op goede gronden overtuigd dat er een publiek belang bestond bij het openlijk aan de kaak stellen dat moslims als groep gewelddadiger zijn dan de meeste andere mensen. Hij meende dat het juist hun gewelddadigheid en hun aanwezigheid hier in grote aantallen was, die een ander beleid van de overheid vroegen dan er tot dan toe gevoerd werd. Hij riep om die reden de mensen op om op hem te stemmen. Als de beweerde gewelddadigheid op fantasie zou berusten, dan verdween meteen de publieke interesse of verkeerde die in zijn tegendeel. In dat verband had Wilders wel degelijk belang bij zijn bewijs. Hij diende in zijn strafprocedure vast te laten stellen dat wat hij deed tot zijn legitieme taak behoorde als politicus. Spong zal er wel vanuit gaan dat er van een publiek belang geen sprake kan zijn omdat anders het Hof onmogelijk tot het bevel aan de officier had kunnen komen om te vervolgen.

Dat publieke belang – en ook daar heeft Spong gelijk in – kan worden vastgesteld zonder dat er getuigen aan te pas komen en dat heeft de eerste strafkamer van het Amsterdamse Hof dan ook met grote uitvoerigheid gedaan. Dat is naar mijn mening een van de redenen waarom het Hof zijn uitspraak nooit zo had mogen formuleren als het heeft gedaan. Het is sowieso een slecht idee om een politicus strafrechtelijk te vervolgen voor zaken die hij qualitate qua beweert. Een dergelijk vervolging verstoort het politieke proces en de publieke discussie. Het is een overschrijding van de rechterlijke bevoegdheden en een miskenning van de scheiding der machten. Een dergelijke vervolging zou alleen maar plaats mogen vinden onder omstandigheden waarbij geen redelijk mens er meer aan had kunnen twijfelen dat het kwetsen van medemensen het enige motief zou zijn geweest dat bij de uitspraak voorzat. Het is niet aan de eerste strafkamer van het Amsterdamse Hof om een zo groot gedeelte van het Nederlandse volk als op Wilders lijkt te gaan stemmen als onredelijk af te serveren.

“ Er is geen belemmering om het woord fascisme in de mond te nemen; het wegjagen van elites, het weigeren van moslims in de regering en knieschoten voor oproerkraaiers, dat zijn de klassieke foute verlangens naar bloedzuiverheid en soldateneer”.

Dit zijn woorden die de Volkskrant optekende uit de mond van Menno Hurenkamp (38), een politicoloog aan de UvA. Erg veel dwazer kan het niet. Wat Wilders met bloedzuiverheid en soldateneer van doen zou hebben, ik zou het niet weten. Ik denk dat Hurenkamp in zijn opleiding fascisme en nationaalsocialisme door elkaar gehusseld heeft, en dat de woorden soldateneer en bloedzuiverheid hem bij het lezen van Mein Kampf zijn bijgebleven. Maar ook Hurenkamp is tegen het strafrechtelijk vervolgen van Wilders.

Het strafrecht dient om negatieve sancties te stellen op boosaardig handelen of nalaten.. Het is het ultimum remedium van de rechtsorde. Als de belangrijkste normen van de samenleving worden geschonden dan wordt de dader strafrechtelijk aangepakt om zo in foro publico de geschonden norm te herstellen. Wat het strafrecht met de PVV en Wilders te maken heeft is voor de meeste gewone mensen een raadsel. Je kunt wel tegen de politieke lijn van Wilders zijn en tegen diens uitlatingen, maar het strafrecht! Dat lijkt echt onzin.

Bert Vuijsje zegt in het NRC Handelsblad dat de helft van de Nederlanders zich achter Wilders en diens uitlatingen stelt en de andere helft er tegen is en dat de scheidslijn bovendien dwars door veel mensen heen loopt.

Nogal wat mensen zoals Vuijsje zelf zijn vaak 50% voor en 50% tegen. Dat op zich bewijst al dat er geen sprake kan zijn van een de samenleving schokkende normschending, wel van een verschil in opvatting die de samenleving en ook behoorlijk wat individuen verscheurt. Wilders meent dat hij als politicus zich zelf en anderen hoort te beveiligen tegen geweld en dreiging met geweld uit de Islamitische hoek.

Het Amsterdamse Hof en een groot deel van de Nederlandse elite vindt dat de dreiging tegen Wilders weliswaar reëel is en dat die ook wel uit de islamitische hoek komt, maar dat Wilders door dat zo te zeggen andere mensen uit dezelfde hoek beledigt. En dat is ook zo. Er zijn tal van moslims die even nette staatsburgers zijn als Wilders zelf, die ik voor geen goud zou willen beledigen. Ik kan me heel goed voorstellen dat die zich door de uitingen van Wilders unheimisch zijn gaan voelen.

Dat neemt niet weg dat Wilders gelijk heeft met het noemen van de hoek van waaruit hij persoonlijk bedreigd wordt en ook gelijk dat we hier met een wezenlijk politiek probleem te maken hebben. Al die nette moslims poetsen niet weg dat Wilders op dit punt gelijk heeft. De explosieve toename van de moslimbevolking in dit land kun je heel goed een vloedgolf noemen. Dat is een helder en toepasselijk beeld. Het is waar dat de Marokkanen en Turken zich hier voortplanten met voor Nederland ongebruikelijke demografische cijfers. Dat zijn cijfers die in hun thuislanden in het verleden nodig waren voor het handhaven van een bevolking met hoge sterftecijfers.

Te verwachten valt dat die geboortecijfers zullen afnemen naarmate de mensen hier integreren en de toestroom uit de landen van herkomst stokt, maar voorlopig hebben we hier een groot probleem. Koning Willem III heeft ooit over een soortgelijk probleem soortgelijke dingen gezegd als Wilders nu en is daarvoor nooit strafrechtelijk vervolgd, ook al was hij minder democratisch gelegitimeerd dan Wilders die immers een gekozen volksvertegenwoordiger is.

Dat de Koran verboden zou moeten worden tenslotte is in strijd met de vrijheid van godsdienst maar waarom het beledigend zou zijn vermag ik niet in te zien.

Het Hof is met zijn politieke uitspraak een grotere bedreiging voor onze samenleving dan Wilders en ook een grotere bedreiging dan tegenstanders van Wilders als Alexander Pechtold. Over Pechtold gesproken: als het hier nu de Tweede Wereldoorlog was, ik was een Jood en ik moest kiezen bij wie ik zou willen onderduiken, dan koos ik niet voor Alexander Pechtold. Dat weet ik wel zeker. Wel misschien voor Dries van Agt, gek genoeg ondanks zijn pro-Palestijnse houding, en zeker ook eerder voor Wilders. Dat soort instinctieve keuzes zijn moeilijk beargumenteerbaar maar ze kloppen meestal wel.

Natuurlijk is het bannen van publieke uitingen van godsdiensten in strijd met de mensenrechten, maar het werd in Rusland en Turkije terecht gehouden voor het minste van twee kwaden. Ook in Frankrijk ziet men in dat godsdienst als symbool van vervreemding in de samenleving geen kans moet worden gegeven. Middeleeuwse kleding als symbool voor een eigen en afgezonderde cultuur is geen uitvloeisel van de godsdienstvrijheid. Wie meent dat zijn godsdienst hem dat voorschrijft, zoeke zijn heil maar elders. Hier verhindert het integratie tussen de bevolkingsgroepen en is het om die reden ethisch niet verantwoord[2].

Dat Wilders als punt één op zijn programma heeft staan om de moslimcultuur uit het openbare leven van Nederland te bannen is begrijpelijk en het verdient onze steun. Hij volgt daarmee Ataturk en vertolkt een wens van de overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking. Hij behartigt er de belangen mee van de goedwillende moslims die nu in Nederland maar ook in de thuislanden door hun fanatieke geloofsgenoten in een keurslijf worden gedwongen van geweld en armoede[3]. De goedwillenden dachten deze armoede en dit geweld te ontvluchten door hun emigratie naar Europa en komen hier nu van de regen in de drup. Een blinde toepassing van het mensenrecht van de godsdienstvrijheid draagt hier bij aan de aantasting van de mensenrechten van moslims die willen integreren [4] en van niet-moslims. Dat zijn de redenen waarom Wilders wil dat de toelating van nieuwe immigranten beperkt blijft tot degenen van wie van te voren redelijk vast staat dat zij in de Nederlandse samenleving kunnen worden opgenomen.

---

1. Volkskrant 16/1/10
2. Spanje was in de middeleeuwen islamitisch zoals het tegenwoordig christelijk is. De islam was de dominante beschaving en de christelijke beschaving van Spanje en de rest van West Europa was een satellietbeschaving. Wij kennen de kruistochten vooral in het heilige land maar in Spanje hebben kruistochten, de christelijke vorm van de Jihad, plaats gevonden tot 1492 toe. Toen namen de christenen de macht in Spanje definitief in handen en dwongen ze de twee andere cultuurgroepen tot emigratie. Dat gebeurde niet uit willekeur of godsdienstige bigotterie. Men was de voortdurende etnische strijd moe. Het Islamitische bewind dat vanaf 800 n.C. in Spanje regeerde had steeds met conflicten te kampen gehad, vooral met de christenen en in mindere mate met de Joden. Zoals nu de moslims klampten toen de christenen zich vast aan hun geloof als de etnische identiteit waarmee zij zich tegenover een superieure beschaving staande konden houden. De islam tolereert vanouds op last van de Koran de aanwezigheid van andere geloven “van het boek”, mits ze zich onderwerpen en hun inferieure status aanvaarden, maar het nieuwe christelijke bewind van de twee katholieke koningen meende die fout in Spanje niet te moeten herhalen.
3. Wij tolereren het keppeltje van de joden. Maar de joden zijn met zo weinigen in Nederland en van hen draagt maar een enkeling het keppeltje buiten de sjoel of anders dan bij bijzondere gelegenheden. Bovendien: de Nederlandse joden voelen geen behoefte zich van de Nederlandse samenleving te segregeren.
4. Een Rotterdamse wethouder van Turkse origine beklaagt zich erover dat zijn goed opgevoede en geïntegreerde kinderen hier sociaal niet aanvaard worden. Hij verwijt dat aan de Nederlandse samenleving, maar hij zou het zijn Turkse landgenoten horen te verwijten die als groep de integratie mijden en het daarmee voor zijn kinderen moeilijk maken.

---

Dit essay verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp