De situatie in Syrië is in de tijd van 3 weken dramatisch veranderd. Dat zien we nog niet terug aan de frontlijn, maar wel aan de verwachtingen, zowel aan de kant van Assad, als aan de kant van de westerse mogendheden die zich voor deze burgeroorlog interesseerden.

De vraag hoe deze transformatie zo snel kon plaatshebben zal toekomstige historici wel een tijdje van de straat houden, maar op het eerste gezicht, en met de kennis van nu is de conclusie doodeenvoudig: Obama en het westen hebben verschrikkelijk gefaald. Dit beeld, dat ook oprijst uit de meeste stukken die ik hierover de laatste weken heb gepubliceerd (zie Dossier Syrië) is onmiskenbaar meer met de werkelijkheid in overeenstemming dan de rozige berichten die de Nederlandse MSM nog steeds verspreiden. Het is snel gegaan, maar wie goed keek zag een duidelijke ontwikkeling, met een onmiskenbaar plan. Van Rusland. Dat is ook de conclusie van een stuk afgelopen weekend in The Washington Post, dat in al haar hardheid nog mild is voor de Amerikaanse regering. Met onder andere een tekenend citaat van Sergej lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken:

“You cannot defeat Islamic State with airstrikes only. It’s necessary to cooperate with ground troops and the Syrian army is the most efficient and powerful ground force to fight the IS.”

Het meest pijnlijk aan deze quote, is de onmiskenbare waarheid die de kern van het Amerikaanse probleem onbarmhartig analyseert. En met het tsjirp-gehalte van deze reactie komen we er dus niet: “There’s no need for another international coalition against ISIL,” State Department spokesman John Kirby said in response to Putin’s comments. Putin is welkom zich aan te sluiten bij de internationale coalitie van de USA, maar moet Assad dan achterlaten. Dat is een gepasseerd station, en een signaal van de paniek die het State Department bevangen heeft door deze Russische interventie.

Amerikaanse denktanks zijn duidelijkr in hun uitspraken:

“It looks to me like a force that could have significant offensive capability. What the Russian combat presence is going to do is give the regime a potentially decisive edge, because they’ll be the best troops on the battlefield.”

Chris Harmer of the Washington-based Institute for the Study of War, een andere denktank, over de situatie nu:

“This extends Assad’s lifetime indefinitely. As long as he’s got major state based support from Iran and Russia he can survive. And it’s a death knell for the moderate Syrian rebels because they don’t have anywhere near that level of support flowing in.”

Dat ook de zogenaamde ‘gematigden’ hebben geprobeerd contact op te nemen met de Russen, maar geen antwoord hebben gekregen, zegt eigenlijk al alles.

Eén van de meest pijnlijke problemen van de nieuwsvoorziening, is dat de Russische media op dit moment opener en accurater verslag doen van wat gaande is in Syrië, en hoe Rusland er in staat. Natuurlijk ontbreken suggestieve stukjes niet, maar ook deze versterken de boodschap die Rusland de eigen bevolking wil overbrengen: Rusland heeft opnieuw de kracht om voor zichzelf èn haar bondgenoten op te komen, en houdt zich aan haar afspraken. Na tenminste 25 jaar waarin de Russen voortdurend via omfloerst taalgebruik moesten horen dat Rusland boog voor Amerikaanse standpunten is dit een gamechanger van jewelste.

Dat gold bijvoorbeeld voor het Amerikaanse dreigement vorige week dat steun aan Assad Rusland internationaal verder zal isoleren. Maar het tegengestelde gebeurde. Deze week kwam uit Berlijn het bericht dat Duitsland een beëindiging van de sancties tegen Rusland zal bepleiten. Als de Amerikanen er niet op ingaan, zal mogelijk de EU zelf iets gaan doen – al moeten we daarvoor onze adem beter niet inhouden.

Maar wie wil zien hoe slecht het er voor staat met de Amerikaanse plannen in Syrië, hoeft alleen onderstaande video maar te bekijken. U ziet driesterrengeneraal Lloyd Austin voor het Amerikaanse Armed Services Committee van de Senaat. En het is eenvoudig vernietigend.

.

Dus wat gaan we de Russen nu doen in Syrië? U vindt het hier, het is compleet, en het is iets dat indien succesvol, voor de Amerikanen diep beschamend is. Heel kort gezegd komt het er op neer, dat Rusland opruiming gaat houden, omdat de Amerikanen het niet doen, omdat zij teveel belangen hebben die onverenigbaar zijn. En dat ze daarom geen of nauwelijks effectieve aanvallen op IS uitvoeren.

Harde beschuldigingen, die onweerlegbaar zijn.

Dit weekend maakte de Franse president Hollande met veel aplomb bekend dat ook zijn land nu aanvallen op IS gaat uitvoeren. Maar is dat niet te weinig te laat? Rusland heeft met veel omliggende staten afgelopen week afspraken gemaakt om confrontaties te voorkomen. Irak heeft aangekondigd samen op te zullen trekken met Iran, Rusland en Syrië – want de Amerikanen deden het niet, immers? Het zijn alleen maar meer nagels in de doodskist van de Amerikaanse strategie in het MO.

Ondertussen komt men in de Nederlandse media niet verder dan neuzelstukken die proberen uit te leggen waarom we nu Assad gaan helpen. Tegelijk probeert men – de NOS & Nieuwsuur voorop – te suggereren dat Assad na afloop van de Syrische burgeroorlog wel degelijk zal moeten vertrekken. Alsof het Westen daarover nog iets te zeggen zal hebben.

Vanavond zal Putin de VN toespreken. Het zal het Westen niet licht vallen er naar te moeten luisteren, want het staat vast dat de Russische president een paar harde noten zal kraken.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië