Zoals U weet: de PvdA is er voor ons allemaal. Want wij zijn allemaal zielig, en de PvdA zorgt er voor dat we dat ook blijven. Soms lossen ze wat op, maar altijd zorgen ze dat er voldoende over blijft om ons zielig over te voelen. Zodat we met hangende pootjes terug keren bij de moederpartij.

Ooit karakteriseerde ik consultancy bureaus vrij dodelijk met de woorden: Eerst op zoek naar de vervolgopdracht. Dat is intussen lang geleden, maar het principe is nog steeds geldig. Met politici is het niet anders. Als ze herkozen willen worden zullen ze iets moeten bedenken waarvoor we hen nodig zullen hebben. En dat betekent dat U een probleem hebt, omdat U dat hebben moet!

Vanmorgen berichtte De Telegraaf: Miljoen werknemers gepest.. Even terzijde: dat zijn circa 16 Kamerzetels. Statistisch stemt van deze mensen op dit moment voor circa 1 zetel op de PvdA, dus dat is potentieel een rijk oogstgebied. Als de PvdA daar nu eens een einde aan kon maken – moet minister Asscher hebben gedacht – dan zouden wij daarvan toch minstens 4 à 5 zetels moeten kunnen oogsten.

Aangezien dit een van de minst serieuze onderwerpen is waarover je je maar druk kunt maken, is het eigenlijk heel eenvoudig die zetels te oogsten, mits je de indruk wekt de man te zijn waar dit deel van de lijdende mensheid soelaas zal kunnen vinden. Asscher ziet mogelijkheden. En het is ook nog eens goed voor de economie.

Werknemers die hiervan het slachtoffer zijn, melden zich vaker ziek. Het gaat gemiddeld om zeven werkdagen per jaar. Naast het persoonlijke leed voor de betrokkenen, kost dit werkgevers handen vol geld. Onderzoeksinstituut TNO berekende dat het werkgevers zo’n €1,7 miljard per jaar kost.

Slachtoffers! Persoonlijk leed!! €1,7 miljard per jaar!!! Asscher fleurde helemaal op.

Nu ga ik niet flauw doen over die becijfering, al wil ik wel opmerken dat gepeste werknemers niet altijd – en eigenlijk maar zelden voor de volle 100% – productief zijn. Het pispaaltje wordt je niet zo maar.

Asscher trapt daarom maandagmiddag de campagne ’Moet Toch Kunnen’ tegen ongewenst gedrag op het werk af. Hij doet dat op een congres over deze problematiek in Den Haag. Het feit dat zoveel mensen vorig jaar met ongewenst gedrag te maken hadden ,,laat zien dat deze campagne geen overbodige luxe is”, aldus de minister.
Hij trekt verder een half miljoen euro uit voor een groep deskundigen die bedrijven desgevraagd kunnen helpen het probleem aan te pakken. Ook gaat de Inspectie er meer aandacht aan besteden bij controles. Ongewenst gedrag is een belangrijke oorzaak van werkstress, de beroepsziekte nummer een in ons land.

Gelukkig zijn er altijd voldoende deskundige PvdA’ers beschikbaar die zorgen dat zo’n half miljoen niet ongebruikt op de plank blijft liggen. Dus dat komt allemaal helemaal goed. In het ergste geval is op Keynesiaanse wijze een smak geld in de economie gepompt, dus verliezen is niet mogelijk.

Waarom het probleem trouwens onoplosbaar is zegt Asscher eigenlijk al zelf:

,Niemand is hetzelfde, wat de één wel een leuk geintje vindt, ontneemt de ander volledig het plezier in het werk.”

Maar het is dus allemaal goed bedoeld, dat wel. Misschien dat dat ook de reden is dat Asscher geen werk zal maken van het pesten van zijn collega die over ‘misverstanden‘ gaat.  Diens laatste misverstand zou uit de hand hebben kunnen lopen, als er ook maar enige kans op dualisme in dit parlement zou zijn overgebleven. Maar dat risico heeft de regering daarom dan ook vakkundig gesmoord. En dan noemen we hen ook nog incompetent! Asscher zal van zijn eigen campagne kunnen profiteren als hij hierover zijn beklag gaat doen bij de eerstvolgende uitzending van hem bevriende media. Want toevallig zal de verkiezingskoorts in dit land dan nèt een nieuw hoogtepunt bereiken.