Voor ex-moslims is het leven geen onverdeeld genoegen. Altijd is er de angst dat er achter je iemand kan staat om de leerstelling dat afvalligheid niet mag ten uitvoer te leggen.

In de Volkskrant van (7 december 2016) mocht Alexander Pechtold zich in hoger beroep beklagen over een tegen hem gerichte, maar niet echt gemeende, doodsbedreiging op internet. Er zijn grenzen en deze is ook de mijne. Op mijn lijstje van walgelijke politici staat Pechtold echter helemaal bovenaan. Hij is één van de hogepriesters van politiek correct Nederland die vanuit hun ivoren toren neerkijken op  het volk dat onfatsoenlijk genoeg is om op de PVV te stemmen. Dat mag van hem eigenlijk niet. En ‘niet mogen’ is het bruggetje naar het onderwerp van vandaag.

Binnen de islam mag je niet afvallig worden. En in Nederland, het land van de religieuze vrijheid, vindt een grote meerderheid van de hier levende moslims dat uit de islam stappen niet mag. In de Volkskrant van kwamen twee ex-moslims aan het woord die de islam achter zich hebben gelaten en daar een prijs voor betalen. Anbar (een schuilnaam) draagt uit veiligheidsoverwegingen nog wel een hoofddoek. Ze voelt zich in de Nederlandse samenleving niet beschermd. Ze houdt rekening met fysiek geweld als haar afvalligheid in bredere kringen bekend wordt. “Geloofsafval wordt niet geaccepteerd. Ik ben bang dat ik ook weinig bescherming van de politiek zal krijgen. Zo’n aanval zal worden gezien als een incident. Er zal begrip zijn voor de culturele context. Hoogstens rolt er een taakstrafje uit.”

Zo ziet Nederland eruit voor een ex-moslima die, zoals haar wordt voorgehouden ‘tegen God’s wil ingaat’. Ayman Ghoujal, de tweede geïnterviewde, is een Syrische vluchteling die zich geschokt voelt over hoe orthodoxe moslims in Nederland met hun intolerantie de baas kunnen spelen als ze daar de gelegenheid toe krijgen. Hij verwijst naar zijn ervaringen in twee asielcentra waar atheïsten en homo’s het zwaar hebben. “Ik had niet kunnen bevroeden dat ze zelfs in een vrij land als Nederland zoveel macht zouden hebben”. Hij is nog niet fysiek bedreigd, maar wel vaak verbaal aangevallen: ‘dat ik dood moet, omdat ik een afvallige ben’. Als vrijdenker weet hij dat hij ook in Nederland achterom moet blijven kijken.

Het staat niet op zich. De Volkskrant berichtte al eerder over het toenemend geweld in islamitische landen tegen ongelovigen. Het Humanistisch Verbond is een campagne gestart tegen de oproep in Pakistan en Bangladesh om atheïsten op te sporen en te doden, en wil dat er ook in eigen land meer aandacht wordt besteed aan de positie van ‘ongelovigen’. Het Humanistisch Verbond lijkt wat dit onderwerp betreft heel wat actiever te zijn dan de christelijke kerken die maar blijven oproepen om vluchtelingen welkom te heten. Terwijl ze veel minder aandacht besteden aan de benarde positie van christenen in islamitische landen en de benarde positie van christelijke vluchtelingen in Nederlandse asielcentra.

Het wordt voor mij en vele anderen steeds onbegrijpelijker dat de intolerante islam die uit is op de vernietiging van andere religies (vele koranverzen als bewijs!) onbeperkt mag genieten van de privileges die de vrijheid van godsdienst met zich meebrengt. De islam misbruikt ze en houdt ons ter misleiding verzoenende teksten voor. De ex-moslima Anbar spuugt daarop. “Islam kent geen dwang, wordt vaak gezegd. Maar dat klopt niet. Daar hebben we het vaak over. Als je uitgaat van vrije keuzes, kunnen daar geen consequenties aan worden verbonden”. Haar bullshitdetector doorgrondt de inconsequenties die de islam kent. ‘In godsdienst is geen dwang’ staat er in de koran, maar er zijn genoeg verzen te vinden die het tegendeel bewijzen. Zo moet je bijvoorbeeld je ouders verstoten als die niet rechtgelovig zijn.

De islam staat ook geen integratie toe. Economische participatie is de grens. Het betekent dat de islam in Nederland haar aanhangers actief afhoudt van integratie. Al het geld en de menskracht die in integratie worden gestopt verdwijnen in een put zonder bodem. Er zijn moskeeën die subsidie aanvragen voor integratie-activiteiten en die ook krijgen. Als je onderzoekt hoe dat wordt besteed, komt het vaak neer op de opvatting dat integratie niet meer betekent dan dat de Nederlandse samenleving de orthodoxe islam accepteert. De omgekeerde integratie is de feitelijke campagne van de islam en dat zien we als boodschap ook bij de parlementariërs van DENK.

Bassam Tibi die in zijn boeken de politieke islam in de verhouding tot Westelijke normen en waarden analyseert is bekend geworden om zijn uitspraak: ‘Of Europa wordt islamitisch, of de islam wordt Europees!’. Dat laatste is natuurlijk de oplossing die voor iedereen wenselijk is en ik heb dat al menig keer bepleit. Nederland zou wat mij betreft hier het voortouw moeten nemen, maar het zou een gezamenlijk Europees project moeten worden.

Ik eindig weer met Alexander Pechtold. Hij vindt het niet leuk om bedreigd te worden. Dat snap ik. Maar hoe actief is hij, en hoe actief is zijn partij, als het gaat om bedreigingen die van de orthodoxe islam uitgaan? Ik tref ze dagelijks aan op Facebook. Alexander Pechtold schijnt ze niet te zien, die wordt pas wakker als een malloot hem bedreigt en dan is Leiden in last. Ex-moslims zullen wel doorhebben dat niet alleen de islam bullshit is. Dat geldt ook voor het Nederlandse integratiebeleid.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek