Nederland zou gezakt zijn op de gelijkheidsindex van de seksen, zo berichtte de NOS nerveus over de val van ons land van 16 naar 32. Het betreft hier een doorgetrokken lijn van stupiditeit naar absoluut gelul. Zelf geloven ze het mogelijk wel.

Grappig is dat vrouwen het in ons onderwijs tegenwoordig eigenlijk beter doen dan mannen. Zouden we in zo’n geval op de lijst zakken of juist stijgen? Het zou een verzwakkende factor moeten zijn als het hier ging om gelijkheid. Vergeet dat maar, want dat het gaat om de verbetering van de positie van vrouwen toont het NOS-verhaal over de positie van vrouwen in Rwanda wel:

De Rwandese genocide van 1994 blijkt een katalyserende factor te zijn geweest. In drie maanden tijd werden toen 800.000 inwoners van het land uitgemoord. Participatie van vrouwen in de wederopbouw van het land was noodzakelijk
(..)
“Je zou in Nederland ook streefcijfers moeten opstellen voor vrouwen in topposities”, meent Esther de Jong van het kenniscentrum Atria voor emancipatie. “Er worden niet genoeg vrouwen in het parlement gekozen omdat ze niet op de juiste positie op de kieslijsten staan. Ook is het benoemen van vrouwelijke ministers niet echt een hoge prioriteit geweest voor de nieuwe regering.”

Niet dat iemand het in zijn hoofd zou halen lekker gelijkwaardig te gaan zijn in de een of andere Rwandese kibboets African style. En verhuizen naar IJsland is ook niet je dat: 10 uur per dag werken in een visconservenfabriek maakt niemand echt gelukkig, maar op langere termijn wel reuze gelijkwaardig – gedeelde smart…

Persoonlijk ben ik snel tevreden: met een tros bananen en wat willige vrouwtjes voel ik me snel thuis. Oh ja, en vis stinkt. Maar de Nederlandse vrouwtjes willen best werken: als statussymbool, en om manlief in te peperen hoe onafhankelijk ze  wel niet zijn. Maar altijd in deeltijd, dat dan weer wel. En laten we eerlijk zijn, een man die in deeltijd werkt omdat hij ook nog wat in de opvoeding (bakfietsen) en het huishouden (WC’s schoonmaken) moet doen van zijn eega maakt ook geen carrière. Zelfs zijn lieve vrouwtje vindt hen stiekem een prutser, maar het is wel handig er zo een om je heen te hebben, en het commanderen voelt wel leuk ook – als statussymbool.

Alleen jammer dat ze zich altijd weer achtergesteld voelen bij de mensen – mannen èn vrouwen – die echt voltijdsbanen hebben en zich gewoon uit de naad werken om de aanpassingen aan bakfietsveilige grachten via de gemeentelijke belastingen te financieren. Dan krijg je van die typisch vrouwelijke commentaren op een vrouw die er wat vermoeid uitziet: zóóó verlept, wat doet ze zichzelf aan. Wat niet wegneemt dat een vrouw die er wel goed uitziet achter haar rug de weddenschappen van haar #metoo coming ot bijna kan horen. Gelijkwaardigheid? Gelijkwaardigheid is relatief, maar er over praten als een grachtengordelkipje levert absoluut gelul op.