Vrij toevallig liep ik gisteravond tegen het zoveelste artikeltje aan, waarin tussen neus en lippen door wordt beweerd dat de euro inderdaad zijn nadelen heeft, maar dat het te duur is er nu mee te stoppen. Hoe waar kan dat zijn?

Voorstanders van de euro zijn er al zo lang aan gewend geraakt dat mensen geloven dat er geen weg terug meer is, dat het besef dat het een onzinnige stellingname is, hen ten enenmale ontgaat. Het is een verschansing in semantiek: terug kan niet. Maar de vraag moet niet zijn, of we terug willen of niet. De vraag dient te worden gesteld, of een verandering van munt (waarheen dan ook) onmogelijk is.

Door de vraag om te keren, wordt de oorspronkelijke stelling – dat het onmogelijk is de euro nog te verlaten, behalve tegen onacceptabele kosten – direct ontkracht. En zoals het hoort in dit soort gevallen, dient men de mensen die de euro zo hoog hebben, met hun eigen argumenten van repliek te dienen. Zo werd ons in 2000 beloofd, dat de overgang van gulden naar euro slechts een paar miljard kosten zou. Eenmalige kosten. En daarna zaten we dan gezamenlijk met de hele EU in die geweldige euro, waarvan we allen zoveel beter zouden worden.

Die paar miljard kosten waren er inderdaad, en we hebben er vrijwel niets van gemerkt. Dat we met zijn allen in de euro terecht kwamen hebben we daarentegen geweten. Dat heeft een enorme partij geld gekost, nou. Het is heel wel mogelijk dat we niet terug kunnen naar de gulden, maar wat houdt ons tegen om vooruit te gaan, opnieuw een eigen munt te gaan hanteren, die we de gulden noemen? Een paar miljard aan kosten. Eenmalige kosten.

Toegegeven: de nasleep ervan zal een tijdje moeite kosten. Maar geld? Hoogst twijfelachtig. Gezien de staat waarin de EU verkeert, zal een nieuwe Nederlandse gulden vrijwel prompt gaan stijgen ten koste van de munt van de rest van Europa. Deze appreciatie is weliswaar tijdelijk slecht voor onze export, maar daaraan kan een mouw worden gepast.

De invoering van de euro is zèlf het bewijs geweest dat een nieuwe munt invoeren niet zo kostbaar hoeft te zijn. Teruggaan is dan wellicht lastig, vooruitgaan met hetzelfde doel kan niet fundamenteel duurder zijn. En er zijn uitstekende redenen waarom doorgaan in de huidige muntunie ons niet wel bekomen zal. Ze zijn de afgelopen jaren al sterker gebleken dan de drogredenen die de EU zo graag hanteert. Het is tijd om te stoppen met smoesjes. Als een verandering van munt nú zo slecht voor ons zou zijn, als vaak beweerd wordt, is dat even slecht als ons de afgelopen jaren al overkomen is.

Voorwaarts naar een betere toekomst? Daar zullen we de Eurozone in ieder geval niet voor nodig hebben. Integendeel.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.