DE WERELD NU

14 februari 1989, de fatwa van Khomeini op Salman Rushdie – Theodor Holman en Paul Cliteur

fatwa

Theodor Holman en Paul Cliteur plaatsen de fatwa van Khomeiny (over Salman Rushdie) in een perspectief dat velen al lang niet duidelijk meer op het netvlies hebben.

Een onvoorbereid gesprek over 14 februari 1989 en de fatwa op Salman Rushdie, naar aanleiding van zijn boek, De Duivelsverzen. Een fatwa is een juridisch oordeel van een islamitisch rechtsgeleerde (iets wat imams plegen te zijn). In het geval van Rushdie betrof het een doodvonnis. 14 februari 1989 was het begin van de Islamitische terreur op westerse personen en instellingen.

Heel soms gebeurd het dat iemand zich wel op de juiste tijd meldt bij onze studio, maar zich vergist in de datum. Dit overkwam Theodor Holman. Terwijl hij de verwachting had met Esther van Fenema een gesprek te zullen hebben bleek al snel dat hij een maand te vroeg was. Op datzelfde moment was wel Paul Cliteur aanwezig en beide heren hadden precies 3 seconden nodig om te besluiten met elkaar de studio in te gaan. De datum van deze studio opname was 14 februari en daarmee was ook het onderwerp bepaald.


Duur: 37:45

Publicatie 16 februari


We besloten bij de geboorte van Café Weltschmerz non-profit te zijn en dat willen we ook blijven. Wij willen onafhankelijk zijn van de overheidssubsidies en sponsoring, van politieke- en commerciële invloed, maar tegelijkertijd onze content wel voor iedereen beschikbaar houden. Om dat te kunnen blijven doen, vragen wij jullie hulp met een regelmatig klein of een eenmalig substantieel bedrag. Grotere bedragen kunnen via een ANBI-regeling. Met jullie bijdrage kunnen we Café Weltschmerz in de lucht houden, om in deze bizarre tijden vol desinformatie, tegenspraak blijvend te faciliteren.

We hebben 50.000 kijkers per week. Als iedereen 1 Euro zou storten dan kunnen we jaren vooruit. We besloten bij de geboorte van Café Weltschmerz non-profit te zijn en dat willen we ook blijven. Wij wilden onafhankelijk zijn van de overheidssubsidies en van politieke- en commerciële invloed, maar tegelijkertijd onze content ook voor iedereen beschikbaar te houden. Om dat te kunnen blijven doen, vragen wij jullie hulp met een regelmatig klein bedrag of een eenmalig substantieel bedrag. We kunnen met jullie bijdrage Café Weltschmerz in de lucht houden, om in deze bizarre tijden tegenspraak te blijven faciliteren.

Steun Café Weltschmerz en onze toekomst met een donatie of adopteer een aflevering. Onze gesprekken zijn vertegenwoordigd in de collectie van het Instituut voor Beeld en Geluid. Ze zijn relevant en blijven geldig voor de toekomst. Help deze toekomst met een donatie: NL23 TRIO 0390 4379 13

Doneren kan ook via crypto-currencies:
Bitcoin 1KiNiBFCYTQeXChtAYMHqfSeQ91jEVoeve
Ether 0x0111c80bdf8e1eee49a7c46bd134532f787dd852
Litecoin Lg11FwbnesVa7q2swjGgttbuHaX5EKAPoz
of ga naar www.cafeweltschmerz.nl/doneer/


Meer interviews via Café Weltschmerz op Veren of Lood vindt u hier

2 reacties

  1. Cool Pete schreef:

    Heel belangrijk.

    1979 : de machts-greep van de islam.
    Gedenk de ‘fatwa’ tegen Salman Rushdie. 1989.
    Ook is er een ‘fatwa’ uitgesproken ten Geert Wilders.
    Gedenk Pim Fortuyn. Gedenk Theo van Gogh. Gedenk Hans Jansen.
    Blijf denken aan Ayaan Hirsi Ali. En vele anderen.

    11-9-2001 : de uiteindelijke oorlogs-verklaring door de islam, tegen het Westen.

  2. Ad Rek schreef:

    “Er moeten offers gebracht worden maar daar zijn we te decadent voor geworden”, zegt Theodoor Holman. Ja, en zodoende hebben we een overheid (gekozen) die daarbij past en die dus ook geen risico’s neemt. Zie een Van den Broek of meer van dezulken die we nu nog steeds zien. Offers brengen en risico’s nemen gaat wat dit onderwerp betreft over je leven wagen c.q. mogelijk er voor sterven. We zijn wat dat betreft nog steeds christelijk. Dat wil zeggen; als iemand met christelijke conditioneringen al ergens voor wil sterven is het op een pacifistische wijze. De islamitische cultuur produceert actieve martelaren. Dit leidt in deze cultuurstrijd tot een soort van sadistisch masochistische verhouding lijkt me. Hopelijk helpt de aanpak van Cliteur die hoopt op verandering door bewustwording van de mechanismen die hier werken. Zoiets kan lang duren ben ik bang.