DE WERELD NU

Wat mij dwarszit bij het referendum van 6 april

GeenPeil

De publiciteit rondom het Oekraïne referendum van 6 april a.s. begint aardig op gang te komen. Voor- en tegenstanders roeren zich in de media, waarbij de botte bijl kwistig gehanteerd wordt en de Godwins aan beide kanten niet van de lucht zijn. Tegenstanders krijgen het verwijt Putin-verstehers te zijn; voorstanders dat ze imperialistische slaafjes zijn van de Amerikanen.

Ook de politieke partijen roeren zich, met aan de ene kant van het spectrum D66 als grote voorstander van een ja en aan de andere kant PVV, VNL en SP als meest overtuigde nee-stemmers. Dit alles vanwege een niet-bindend referendum waarvan het ten eerste onduidelijk is of de regering zich er iets van zal aantrekken en ten tweede of het Europees gezien nog iets kan uithalen. Het is ook een wonderlijke constructie: een raadgevend correctief referendum, eigenlijk iets dat mensen alleen kunnen verzinnen wanneer ze eeuwenlang met elkaar aan het polderen zijn.

De wet- en regelgeving bij ons raadgevend referendum blijkt verstoken te zijn van enige realiteitszin bij de ambtenaren c.q. parlementariërs (dat zijn in de meeste gevallen trouwens ook ambtenaren) die dit verzonnen. Zo blijken er de meest bizarre subsidies te worden verstrekt in het kader van het referendum, van 50.000 euro voor een club die anti-EU WC papier wil uitdelen tot subsidies voor obscure websites van voorstanders , notabene journalisten (doei journalistieke onafhankelijkheid) als Hubert Smeets en Laura Staring (ex-NRC) of Hella Rottenberg (ex-Volkskrant). En dan hebben we natuurlijk het Soros-groepje van Livestro c.s. Voor een handig overzicht van dit door u en mij betaalde subsidiefestijn zie dit overzicht van Elsevier.

Vanaf het begin heb ik een ongemakkelijk gevoel bij dit referendum. Ik wilde eigenlijk de petitie ervoor niet tekenen, heb dat na aandringen van een Twitterkennis toch gedaan, uit naam van de democratie, maar weet nog steeds niet wat ik ermee aan moet. Het vraagstuk van het Associatieverdrag is gecompliceerd en leent zich m.i. niet voor een kort “ja”of “nee”, maar eerder voor een “mits”of “maar”. Dergelijke nuances passen echter niet in een ja/nee referendum.

Zoals Nausicaa Marbe afgelopen vrijdag schreef in haar column in de Telegraaf, hebben zowel voor- als tegenstanders valide punten. Nausicaa vatte het goed samen:

“Nee vanwege de burgeroorlog in het land, de ongekende corruptie tot in de hoogste regionen van de politiek, de zeer instabiele samenleving; het gevaar van de megalomane, oncontroleerbare uitbreidingsdrift van de EU naar het Oosten vol arme, ondemocratische landen die niets in de EU te zoeken hebben. En Ja, omdat het verdrag ook een politieke en sociale hervorming en modernisering van Oekraïne inhoudt, met aandacht voor mensenrechten, corruptiebestrijding, versterking van democratische structuren, transparantie en armoedebestrijding.”

Het is dus ingewikkeld. En natuurlijk, als we de geschiedenis over konden doen en de tijd terugdraaien naar vóór 2013 zou je zeggen: begin er niet aan, Oekraïne is een wespennest vol etnische en culturele tegenstellingen met complotterende supermachten (USA+EU vs Rusland) op de achtergrond. Achteraf gezien hadden we Hans van Baalen en Guy Verhofstadt beter kunnen knevelen en in een boom hangen als de bard van Asterix en Obelix, in plaats van ze naar het Maidan-plein te laten afreizen.

Gedane zaken nemen echter geen keer. Het land is nu de facto verdeeld in een pro-Russisch en een Oekraïens deel na een bloedige burgeroorlog, met als collateral damage de bijna 300 doden van MH17 en vele duizenden doden onder de burgerbevolking Oekraïne.

Een conflict dat mede is ontstaan vanwege de lokroep vanuit West-Europa tot de bevolking van Oekraïne, misschien de illusie, om ooit deel uit te kunnen maken van de EU. Dat het Associatieverdrag per se dwingend daartoe leidt, zoals het Nee-kamp beweert, daarvan ben ik nog niet zo overtuigd. Het lijkt eerder een schimmig spel van illusies, met zakelijke en geopolitieke belangen op de achtergrond, net zoals de EU-elite Turkije ineens weer het EU-lidmaatschap voorhoudt als worst in de hoop dat dit mede een aansporing is voor de Turken de migrantenstroom in te dammen.

Alles overwegende, denk ik dat het vanuit Nederlands perspectief gezien beter is om Nee te stemmen. Dit in de wetenschap dat het EU-lidmaatschap van een land als Polen al 12 miljard euro per jaar kost en dat de problemen in Oekraïne nog vele, vele malen groter zijn. Een kind kan voorspellen dat zelfs een Associatieverdrag met Oekraïne de belastingbetaler miljarden gaat kosten, terwijl er bij wijze van spreken al geen geld meer is om onze pensioenen te betalen of onze bejaarden van behoorlijke luiers te voorzien. Simpel gezegd: de rek is eruit.

Daarbij komt dat de EU-subsidie slurpende en frauderende elite van Oekraïne ook nog eens oneerlijke concurrentie zal toepassen waardoor onze eigen bedrijven tot een race naar de bodem worden gedwongen, zoals in dit stuk van Arno Wellens overtuigend wordt aangetoond. En dan is er nog het risico dat we tegen heug en meug bij allerlei lokale conflicten betrokken worden.

Wat me dwarszit, is vooral het gegeven dat bij de bevolking van Oekraïne de illusie is gewekt dat een samenwerking met de EU mogelijk is en dit tot een hoger peil van welvaart en vrijheid zal leiden. Weliswaar is die illusie niet door u of mij gewekt, maar door Angela Merkel, Hans van Baalen en Guy Verhofstadt, om een paar namen te noemen. En natuurlijk zijn wij niet verantwoordelijk voor hun ondoordachte handelen. Feit blijft dat die illusie gewekt is en aanleiding was voor een verwoestend conflict. Om dan twee jaar later vanuit Nederland de stekker eruit te willen trekken omdat wij over een raadgevend correctief referendum beschikken en dit de enige mogelijkheid is om de EU “een poepie te laten ruiken” zoals de nee-stemmers aangeven, voelt niet prettig aan. Het is niet chic.

Ik geef toe, dat is op zich geen sterk argument en het heeft misschien vooral ermee te maken met hoe ik zelf in elkaar zit of hoe ik ben opgevoed. Op een eenmaal gedane belofte hoor je niet terug te komen, tenzij de andere partij in gebreke blijft, maar het is nu te vroeg om dat te constateren. Daarom zal ik waarschijnlijk op 6 april thuis blijven.

12 reacties

  1. carthago schreef:

    De gedane belofte is door politici gedaan die zich geen rekenschap hebben gegeven van de mening van haar burgers over de uiterst militair gevaarlijke en te verwachten dramatisch economische consequenties die traditioneel vanuit die regio over gaan waaien.

  2. Jan schreef:

    Beloften van politici, zeker daar, moeten ze weten dat die de waarde hebben van nul komma nul.
    Vraag de schotten die zich lieten overtuigen voor een ja door de machthebbers in londen.
    Dichter bij huis? Onze te weinig geprezen mp rutte, (kan zelfs een kapitaal niet meer uit toetsenbord krijgen bij zijn naam) heeft hij nog een belofte over om te breken?
    Dus die reden om niet te gaan is wat zwak.
    Wees gewoon eerlijk, er komt niets goed van. De gewone man daar merkt er niets van. En hier nog meer geld weghalen is een weg nog sneller naar de hel.
    Gewoon “NEE”
    Nu niet, volgende week niet en over tien jaar niet.

  3. Frans Groenendijk schreef:

    Wonderlijke insteek: “Het is niet chic.”
    Wel heel eerlijk om eraan toe te voegen dat daar een soort nostalgische component in zit: de eigen fatsoenlijke opvoeding, en opvattingen over ‘hoe het hoort’.
    Mijns inziens gaat het erom een streep te trekken in het zand: hier houdt het onfatsoen op. Het onfatsoen waar het EU-project van doortrokken is.
    Het is net als met tolerantie voor intolerantie: het wringt, maar het is fout.
    Er is te veel onfatsoen onder politici. In Nederland en Duitsland – in de meeste EU-staten – en in Oekraïne is dat nog veel erger.

  4. JiepMK schreef:

    Het is een dilemma inderdaad. Oekraine zie ik als een Europees land met een grote, krachtige bevolking, een tweede Polen dat ‘we’ er goed bij kunnen hebben. Toch kan ik geen JA stemmen, want tegen de EU. UA zit zelf al helemaal niet op de EU te wachten, dat zien we in Slowakije, Hongarije, Polen.

    Eerst de EU ‘hervormen’ en daarna UA benaderen wordt dan de tactiek.
    Hervormen zal overigens niet zonder slag of stoot gaan, als ik er zo over nadenk, is het sowieso beter om UA tot die tijd als onpartijdige derde te ‘parkeren’ of een andere rol te laten vervullen, om ze dan later te bedanken voor de diensten.

    Met name het katholieke westen van UA is dusdanig loyaal dat ze wel even willen wachten.

  5. carthago schreef:

    Een associatie verdrag dient alleen bespreekbaar te zijn door het leveren van het bewijs van vermogen door Oekraïne zelf, niet door de Eussr voorgeprogrammeerde voorstanders.

  6. Riet van Don schreef:

    Het handelsverdraggedeelte is al in werking getreden, wij stemmen in dat deel van het associatieverdrag dat gaat over het politieke en militaire deel en de langzame aanpassing van hun grondwet aan EU normen. Persoonlijk ben ik van mening dat deze ontwikkeling geleidelijk moet gaan en niet moet worden ingegeven door angst en in paniek de Oekraïne gebruiken als bufferzone.

  7. Teunis schreef:

    De Visegrad-landen hebben het verdrag geratificeerd, dus zo erg kan het niet zijn.

  8. Peter schreef:

    Ik vind het een goed en uit het hart weergegeven stuk. Persoonlijk stem ik NEE alleen al om het door jou ook aangegeven feit dat het de belastingbetaler weer miljarden gaat kosten en we hier niet eens naar behoren voor onze ouderen en andere zorgbehoevenden kunnen zorgen. Maar chapeau nogmaals voor je artikel

  9. Jan Gajentaan schreef:

    Dank allen voor de leerzame reacties!

  10. Hannibal schreef:

    @Teunis
    Voor de Visengradlanden ligt het anders. Etnisch en cultureel zijn de banden sterk. Oekraïne heeft zowel tot Polen als Oostenrijk-Hongarije behoord – men begrijpt elkaar. Bovendien zien zij het land als een nieuwe bufferzone tussen hen en Rusland. Vooral Polen vind dat een belangrijk argument. Ik zou me ook niet verzetten tegen het binnenhalen van België, Duitsland of Engeland.

  11. Caroline schreef:

    Op dit moment is het Oekraine in bedwang houden (ondanks EU/US coup daar) ook nog het pakkie-an van Rusland. Ik huiver bij de gedachte aan de situatie dat dat niet meer zo is. Als je al ziet hoe het met de MH17 gaat, en dat is nog in een positie waarin regime Kiev iets van ‘ons’ wil.

    Andere legitieme vraag: wat gaat Nederland erop vooruit, op een samenwerking met een economie zo klein dat we die in Nederland per provincie moeten tellen? Niets dus, en de handelsbetrekkingen met Rusland (wel belangrijk) zijn direct kapot.

    En mijn ‘nee’ tegen de usurpatie door de bureaucraten van de EU uit 2005, staat nog steeds. Dat ‘nee’ ga ik (ten overvloede, want het staat nog, de uitslag van het referendum toen) op 6 april bevestigen.

  12. Teunis schreef:

    @Hannibal,
    Maar een land als Hongarije is ook warm voorstander van nauwere/herstelde betrekkingen met Rusland. Het argument dat we met ratificatie van het verdrag Rusland tegen ons in het harnas zouden jagen, gold dus niet voor Hongarije. Waarom zou het voor ons dan wel gelden? Als Hongarije kennelijk niet hoeft te kiezen tussen Oekraïne of Rusland, waarom kan Nederland dan niet ook én de banden met Oekraïne aanhalen én die met Rusland?